Lustro tęsknoty

Lustro tęsknoty

​Szumi jezioro, toń błękitna drży
Na werandzie sanatorium słońce mnie budzi
Wokół spokój, powietrze tak czyste, że łzy
Same cisną się do oczu, w sercu się trudzi

Melodia cicha: tęsknota za domem

​Leczę ciało, duszę kąpię w ciszy i rosie
Wdycham sosnowe powietrze

Chłonę widoki bez końca
Lecz gdy wieczór maluje 

Płomienny zachód słońca
Widzę ciebie, mój domu, niczym słońca
Odbicie w falach, co cichną powoli

​Brakuje mi zapachu porannej kawy
Barwnych kwiatów w ogrodzie

Znajomego skrzypienia drzwi
Zwierząt które tulą do snu

Ciepła koca, co w fotelu wiernie tkwi,

I szeptu ścian, co znają każdą moją myśl

​Patrzę na łabędzie, co dumnie wodę tną
I myślę: one mają swoje gniazdo blisko
Moje serce to ptak, co uleciał stąd
I wracać chce, gdzie wszystko stoi po nazwisko
Gdzie czeka cisza, miłość i bliski wzrok

​Lecz wrócę, wiem to, silniejsza i zdrowsza
Z bagażem wspomnień i oddechem głębokim

Lecz póki tu trwam, ten blask różowy
Nad taflą wody szepce: Jesteś daleko, 

Samotna, choć z pięknym widokiem

*z choroby przez którą nie chcę tu być, jest źle