Wyspa spokoju

Wyspa spokoju

Jestem cicha, w mojej głowie cisza
Niczym powietrze, gdy wiatr go nie rusza
Myśli się snują, lecz bez żadnych słów
Tylko echa dawnych, zapomnianych snów 
W sercu mym spokój, jak jezioro gładkie,
Fala wzruszenia — uczucie rzadkie
Nie biją dzwony, nie ma żadnych burz
Tylko miarowy, stłumiony puls 
W duszy mej pustka i przestrzeń bezkresna
Gdzie każda emocja stała się bezgłośna 
Jak w starym domu zapomniany kąt
Cichy, spokojny, jak uśpiony prąd
Wokół mnie też cisza, jakby ustał świat
Żaden szmer nie doszedł,
żadna pieśń nie ma lat
Jestem wyspą spokoju, otoczoną niczym 
W tej głębokiej ciszy...
...w tej ciszy ja żyję