W ogrodzie rozpanoszyły się kosy

W tym roku w naszym ogrodzie rozpanoszyły się kosy. Nie miałam pojęcia jacy to bałaganiarze. Wszędzie drapią, kopią rozsypując korę i ziemię. Jedynie ich śpiew jest przyjemny dla ucha.

Mało tego "nasze" kosy bardzo szybko się do nas przywiązały. Chodziły za nami w ogrodzie, podlatywały pod same nogi i śpiewały  nad naszymi głowami. 

Kos zwyczajny to gatunek średniej wielkości ptaka częściowo wędrownego z rodziny drozdowatych. Długość ciała wynosi od 24 do 27 cm. Samce są zabarwione na czarno z żółtym dziobem. Upierzenie samic jest w dużej części ciemnobrązowe. Głośne i melodyjne pieśni godowe można usłyszeć w Europie Środkowej pomiędzy początkiem marca a końcem lipca już przed świtem, a także wieczorem i czasem w ciągu dnia.

Kosy gniazdują w niemal całej Europie poza daleką północą i krańcami południowo-wschodnimi. Poza tym zamieszkują fragmenty Afryki Północnej i Azji, głównie Bliski Wschód i Azję Środkową. W Europie Środkowej część ptaków opuszcza na zimę tereny lęgowe i wędruje do Europy Południowej oraz Afryki Północnej. Kosy, zasiedlając początkowo parki i ogrody w pobliżu osad ludzkich, wkrótce przeniosły się także do centrów miast. Pożywienia szukają zwykle na ziemi. Odżywiają się przeważnie pokarmem zwierzęcym, głównie dżdżownicami i chrząszczami. Chętnie zjadają też jagody i inne owoce. Budują gniazda zazwyczaj wśród gałęzi drzew i krzewów. Osiągają długość ciała pomiędzy 24 a 27 centymetrów. Samce są nieco większe niż samice. Długość skrzydeł samców wynosi średnio 133 mm, a samic 128 mm. Odpowiada to rozpiętości skrzydeł pomiędzy 34 a 38,5 centymetrów.  Długość ogona wynosi od 104 do 116 milimetrów. Czaszka ma długość od 47 do 52 mm, z czego 23–27 mm przypada na dziób. Masa ciała może wynosić od 71 do 150 gramów.