Wieża Ciśnień - najwyższy punkt widokowy Lęborka

 

Wieża Ciśnień

Po ok 20 minutach marszu z Placu Pokoju, obok zamku, przepławki dla łososi, przez most na Rzece Łeba i pod górę przez Park Chrobrego dotarliśmy do Wieży Ciśnień. To nie jest typowa wieża jaką znamy i sobie wyobrażamy. Ta jest SZKLANA. Jak się później okazało tylko z jednej strony. To dawna wieża ciśnień, wybudowana w 1912 roku wraz z systemem wodociągowym, przez dziesiątki lat zaopatrująca mieszkańców w wodę. W latach 2019-2020 została wyremontowana i przebudowana oraz zmieniła swoją dawną funkcję. Obiektem zarządza Muzeum w Lęborku.

W latach 1869-1934 wybudowano 240 wież nazwanych imieniem kanclerza Bismarcka. Na Pomorzu powstało 6 takich budowli z czego do naszych czasów zachowało się 5 (Szczecinek, Okonek, Świdwin, Szczecin i Lębork). Budowa znanej nam dzisiaj wieży ciśnień wiązała się z podjęciem planów budowy miejskich wodociągów. Prace trwały od 1906 roku, ale dopiero znalezienie odpowiednich źródeł wody w pobliżu, oddalonych o 11 km od miasta, Okalic pozwoliło na rozpoczęcie właściwej budowy. Wcześniej mieszkańcy miasta w wodę zaopatrywali się w miejskich studniach. Prace rozpoczęto 1 kwietnia 1910 roku, a ukończono 20 kwietnia 1912 roku. Budynek zaprojektowany został przez lęborskiego architekta o nazwisku Wendel. Już w listopadzie 1912 roku woda popłynęła do pierwszych domów. 

Wieża Ciśnień jako MAKABRYŁA

a mogła być reprezentacyjnym obiektem miasta - miejscem przyciągającym turystów. Tymczasem wieża ciśnień w Lęborku stała się makabryłą, architektonicznym koszmarkiem. Do budynku z początków XX. wieku "doklejono" szklane pudełko.

  https://www.bryla.pl/bryla/7,85300,24702317,wieza-cisnien-w-leborku-makabryla-zamiast-wizytowki-miasta.html

Lęborska wieża mierzy 31 metrów i poza tym, że stała się elementem sieci wodociągowej, pełniła również rolę wieży widokowej, z której  można podziwiać miasto i okolice. Posiada 13 – metrową wieżyczkę, która spełniała również rolę wspomnianej platformy obserwacyjnej. Do oświetlania wieży, na czterech narożnikach platformy, zamontowano kandelabr gazowy. Do wieży dobudowano również restaurację „Restaurant Bismarckturm”, która zastąpiła istniejącą wcześniej na tym terenie restaurację „Wilhelmshӧhe”(zlikwidowaną w 1911 roku). Po II. wojnie światowej wieża używana była i w dalszym ciągu jest do celów zaopatrzenia miasta w wodę. 

Na pierwszym piętrze obecnie znajduje się wystawa czasowa ph.:

 "ArcheEMOTIONS"