Szpitalne Love Story

 Szpitalne Love Story

Kiedy chłodna noc zapada

I światło gaśnie na szpitalnych korytarzach

Na taras ukradkiem Pan Księżyc się zakrada

Niby to przypadkiem na krzesełku siada

Tymczasem zza szpitalnego budynku

Pani Słońce cieplutkim wzrokiem zerka

Miłość… to jej życiowa rozterka

Ona bidulka taka rozgrzana

Bo przecież to kula gorąca i gazowana

Zamiast spać do wieczorka czeka zatroskana

Bo w Panu Księżycu jest zakochana

Księżyc blaskiem gwiazd rozświetlony

nasze Słoneczko ściąga w swe sierpowate szpony

Nie przeszkadza im chłód nocy

Są szczęśliwi i w tabletek kolorowych mocy

Za ręce się trzymają w bliskości

Z Batmanem Mikołajem niknąc w ciemności

W siebie zapatrzeni tańcują

I ze złem walcząc się całują

Gwiaździsta noc w bieli się mieni

A oni w tańcu są przytuleni

W okna szpitalne łuk tęczy wpada kolorami

a pacjenci patrzą przez bajeczne witraże nocami

Szept nocy nuci kołysankę cichutką

A Księżyc uśmiecha się z miną wesolutką

Cudem jest ich spotkanie

To wielkie miłosne wyznanie

Nowy dzień smutny przybywa

I niebo zasnuło się chmurami

Lecz Pani Słońce świeci czule

chodź nieco później niż wolę

Nagle coś do niej strzeliło

A MOŻE TO WSZYSTKO MI SIĘ PRZYŚNIŁO?

Nie, to strzała amora o świcie!

Rankiem znów przyspiesza serca bicie

To Amor spiskuje z gwiazdami

by niebo nie spadło na naszych zakochanych

w sali 23 schowanych

Księżyca i Słońca miłosna przygoda trwa

Uczuciem jak wulkan wybucha barwna

I szepcze Księżyc do Słońca:

- więc całuj mnie miła bez końca

i szeptaj czułe słówka do uszka

Ja w nagrodę niby dobra wróżka

poprowadzę Cię przez nasze ziemskie życie

A tymczasem Kochana świeć wysoko

z miłością moją głęboką

Zbliżymy się znów wieczorem

gdy ja będę błyszczał razem ze szpitalnym telewizorem

Wnet, co to?

Na korytarzach robi się jasno

i personel nas budzi do życia

Na zegarku szósta

A głowa bez snów kolorowych pusta

W oddali już bulgotanie czajnika się rozlega

To kawę piją Ci którzy myślą, że im nic nie dolega

Budzik wciąż zadręcza nas swoją muzyką

A planety z wysoka wołają poetyką:

 „Gdy słońce grzecznie kładzie się spać,
księżyc zaczy­na w noc­ne ig­raszki grać”

Wszystkim koleżankom i kolegom,

z którymi miło spędziłam czas w szpitalu

3.07.2019, dzień pobytu w szpitalu 30

 *grafika własna