Zamek Cesarski cesarza Wilhelma II i legenda jego powstania

 III dzień wycieczki "Gniezno - Rogalin - Kurnik - Poznań".  

Z naszymi koleżankami i kolegami z Klubu Turystyki Pieszej i Krajoznawczej 

"Po horyzont" dzisiaj zwiedzamy

Zamek Cesarski w Poznaniu

Centrum Kultury Zamek

to jedna z najbardziej niezwykłych budowli Poznania. Monumentalny gmach dawnej rezydencji cesarza Niemiec Wilhelma II został wybudowany w l. 1904-10 wg projektu Franza Schwechtena, realizującego - jak się przypuszcza - liczne sugestie cesarza.  Jest (nie)chlubną pamiątka po czasach, kiedy Poznań miał stać się prawdziwie niemieckim miastem a nawet stolicą germańskiego wschodu. Miał on być najważniejszą budowlą, wznoszonej w miejscu dawnych fortyfikacji Twierdzy Poznań, Dzielnicy Cesarskiej, czyli reprezentacyjnej dzielnicy miasta z imponującymi budowlami i liczną zielenią wypełniającą przestrzeń.

Marmurowy tron ważący 4 tony z czasów Wilhelma II. 

Zamek stanowił główny akcent powstałej na początku XX w.tzw. dzielnicy zamkowej, która - w zamyśle twórców - stanowić miała wizytówkę miasta, świadczącą o jego rzekomo germańskim rodowodzie. Neoromański gmach o rozczłonkowanej bryle nawiązuje swą architekturą do średniowiecznych zamków, a jego poszczególne fragmenty wzorowane są na romańskich zabytkach Niemiec i Włoch. Autorem większości projektów wystroju licowanej grubo ciosanym kamieniem elewacji oraz wnętrz był Gotthold Riegelmann. Dominującym elementem budynku jest wieża z zegarem, która pierwotnie miała 74 m wysokości. W jej wnętrzu urządzono w 1913 r. kaplicę zaprojektowaną przez Augusta Oetkena, wzorowaną na słynnej Capella Palatina w Palermo. We wschodniej części gmachu znajdowała się wspaniała sala tronowa. Cesarz Wilhelm II gościł tu dwukrotnie: po raz pierwszy w 1910 r. na otwarciu rezydencji, po raz drugi w 1913 r.

W latach międzywojennych zamek był rezydencją prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, część pomieszczeń zajmował Uniwersytet Poznański. W czasie okupacji hitlerowskiej gmach całkowicie przebudowano jako rezydencję Hitlera; powstało wówczas m.in. paradne wejście od strony ul. Święty Marcin, zlikwidowano kaplicę w wieży i wybudowano na jej południowej ścianie - w miejscu rozebranej absydy - niewielki balkon. Przez okres wojny zamek był siedzibą nazistowskiego zbrodniarza Artura Greisera, który pełnił funkcję Namiestnika Kraju Warty. Zamek został poważnie zniszczony w 1945 r., myślano nawet o jego rozbiórce. Podczas odbudowy zaniechano restauracji wielu elementów wystroju gmachu. O około 20 m obniżono zniszczoną w czasie działań wojennych wieżę. 

Ciekawostka:
zamek miał zostać zburzony po wojnie z powodu skojarzeń z niemieckim okupantem, ale z powodu braku finansów, usunięto jedynie nazistowskie symbole i rozebrano uszkodzoną kondygnację wieży zegarowej. 

Po zakończeniu wojny Zamek przez krótki czas zajmowany był ponownie przez Uniwersytet Poznański, by w 1948 roku stać się siedzibą władz miejskich. 

Obecnie gospodarzem zamku jest 

Centrum Kultury ,,Zamek 

Mieszczą się w nim również inne instytucje, m.in. Teatr Animacji, Muzeum Poznańskiego Czerwca i kino "Pałacowe". Na dziedzińcu znajduje się fontanna wzorowana na XIII - wiecznej fontannie lwów z Alhambry w Grenadzie. 

 Gabinet Hitlera z podgrzewanym balkonem. Ślady po kulach w murach zamku. Zdobiony sufit oraz schody typowe dla architektury totalitarnej nazistów.

Oryginalne pozostałości z zamku, średniowieczne świeczniki, skrzynie cesarskie oraz podłoga z amonitowymi muszlami.

Legenda o powstaniu zamku

Gdy w 1905 roku rozpoczęto budowę zamku cesarskiego, pracom przyglądała się zawsze gromada gapiów. Niemiecki burmistrz miasta ze zdziwieniem obserwował chłopa z Górczyna, który codziennie przychodził na budowę i zachęcał robotników do wytężonej pracy. Zapytany przez burmistrza, dlaczego jemu - Polakowi - zależy na szybkiej budowie niemieckiego zamku, chłop odpowiedział: "Zaś ale przepowiednia mówi, że gdy zamek cysorski w Poznaniu stanie, to Polska z martwych powstanie". I tak też się stało, wkrótce wybuchła I wojna światowa i Polska odzyskała niepodległość.