Planeta niebytu

Planeta niebytu

Za progiem mojej świadomości
Za czarną dziurą pozbawioną radości
Zawieszona na PLANECIE NIEBYTU
Jestem ja!

Tu czas stoi w miejscu
Chowam się więc za kotarą gwiazd
Do których prowadzi 
Korowód niechcianych myśli 
Mgławica złych wspomnień
I lawa podłości

Za wszystkimi odrzuconymi uczuciami
Za wszelkimi zapomnianymi przedmiotami
Zawieszona na PLANECIE NIEBYTU
Jestem ja!

Codziennie umieram
Z ciągłym chaosem w głowie
W świecie bezwzględnej pustki
Atakowanym złością i żalu gradem
Ciągle zraszanym łez strumieniem
Z bólem w sercu
I natręctw cierpieniem

Żyję, bo muszę, żyję choć nie chcę
Skazana na męki bolesne 
Zawieszona na PLANECIE NIEBYTU

Jestem ja!

Patrząc w dal widzę nicość
Tylko nicość, która mnie wzywa
I otwiera drogę bez końca
Więc odchodzę bez sił, na zesłanie
Czy ktoś usłyszy moje wołanie?

8.04.2024