Fioletowe Dziewczynki

Fioletowe Dziewczynki
​

Gdy jesień swą paletę farb niesie
Wśród trawy i liści, w polu i w lesie
Pojawiają się kwiaty, urocze i jasne
To Marcinki fioletowe, dziewczynki właśnie!
​

Płatków mają mnóstwo, jak małe korony
Do nich ciągnie gości tłum niezliczony
Motyle skrzydlate, barwne i zwiewne
I owady brzęczące, z natury rzewne

Motyl skrzydlaty, w cętki lub we wzory

Pszczoła brzęcząca i bąk, co nabiera wigory

​Nie lubią Marcinki samotnie się snuć

Wolą w wielkim skupisku dobrze się czuć 

Rosną więc gęsto, ramię w ramię śmiało
Bo w tłumie weselej, czasu jest niemało

​​A gdy słońce zachodzi, barwiąc niebo złotem
Marcinki wciąż trwają, fioletowym płotem
​

Przynosi je jesień, z chłodniejszym już tchnieniem
Jako pożegnanie z letnim marzeniem

Choć lato odeszło pięknem zachwycają

I w moim wazonie cudownie wciąż trwają

​W domowym zaciszu, w szkle przezroczystym
Czarują fioletem tak wyrazistym
Fioletowe dziewczynki, co z ogrodu przybyły
Mój dom rozświetlają w tej jesiennej chwili