Mój ogród jesienny

Mój ogród jesienny 

​Słońce już bledsze, mgła snuje się rankiem

Ogród zasypia, otulony ciszą

Liście czerwienią się, złocą, brązowieją

Ostatnie róże pod chłodem kwaśnieją

​Wiatr szeleszczący, jak szept pożegnania

Unosi w górę kasztanowe łzy

A pajęczyny, srebrne, błyszczące

Chwytają promienie w oddali gasnące

​Dynia pomarańczem tętni, soczysta

Obok wrzosów, co fioletem płoną

Chryzantemy bujne, dumne, świetliste

Ostatnią barwą jesień koronują

​Pod nogami miękki dywan liściany

Pachnie mokrą, chłodną rosą

Wszystko cichnie, zastyga w bezruchu

By odpocząć w zimowym puchu