Kotka

 Kotka 

Z moją kotką o poranku, 

Lubię bawić się na ganku. 

Mówię do niej: Kicia, Kotka, Kiciunia, 

Bo to moja słodka niunia. 

To jest moja czarna „pantera”, 

Co się w naszym sadzie przedziera. 

Po gałązkach na wierzbie się wspina, 

Grzbiet wtedy pręży i napina. 

Lubi patrzeć na świat z górki 

I obserwować wszystkie dziurki. 

Ciągle skrada się znienacka, 

By zaskoczyć i złapać ptaszka  

To moja kochana rozrabiaka 

I niezły z niej zawadiaka,  

Co się tuli, łasi, przymila 

I domownikom czas umila. 

Ciągle harcuje i dokazuje, 

A nieznajomym pazurki swe pokazuje. 

Ale kiedy zaśnie jest milusia, kochana  

I przez naszą rodzinkę bardzo lubiana.

Wierszyk powstał, kiedy prowadziłam Świetlicę wiejską w naszej wsi we Włynkówku