Wiosna ukochana

Wiosna ukochana 

Wreszcie przyszła… wiosna! 

Moja ukochana, wiosna roześmiana

Zagościła w ogrodzie 

I sąsiada zagrodzie

Rozrzuciła setki kwiatów

I dała im wiele wspaniałych zapachów

Tu uśmiecha się sasanka, 

Fioletowy krokus i żółta prymulka

A w oddali żonkili rośnie cała górka

Moja wiosna ukochana

Słonkiem rozgrzewa od rana

Pączki na drzewach się pojawiły 

W nich rozśpiewane ptaszki gniazdka uwiły

Wkoło trawka się zieleni

Sprytny krecik tunele rzeźbi w ziemi

Moja wiosna ukochana

Z motylkami bawi się jak dama

Z bocianem tańczy na niebie

A dzięcioł kornika szuka na drzewie

Ludzie okna otwierają  

I z uśmiechem ją witają 

Moja wiosna ukochana

W tęczę barw przybrana 

Porannymi przymrozkami ziemię okrywa 

I ciepłym deszczykiem obmywa 

A dzieci wołają radośnie:  

Bądź wesoły, mamy wiosnę! 

Wierszyk powstał  kiedy prowadziłam Świetlicę wiejską w naszej wsi